Zooterapia w leczeniu zaburzeń psychicznych

Zooterapia w leczeniu zaburzeń psychicznych

Terapia z wykorzystaniem zwierząt ma pozytywny wpływ zarówno w pracy z dziećmi, jak i osobami starszymi. Czworonożni pupile pomagają nam w nawiązywaniu relacji, stymulują funkcje poznawcze i działają relaksująco. Każde zwierzę coś nam daje – psy pomagają dzieciom autystycznym, zwierzęta gospodarskie wpływają na zmniejszenie objawów stresu pourazowego u weteranów wojskowych, a rybki zwiększają łaknienie u osób z choroba Alzheimera. Przykłady zbawiennego wpływu zooterapii można byłoby wymieniać w nieskończoność – zawsze jednak należy indywidualnie podejść do pacjenta przed rozpoczęciem terapii.

Dobrym pomysłem jest zastosowanie zooterapii w leczeniu zaburzeń psychicznych i nerwicy. Kontakt ze zwierzętami redukuje lęk, zmniejsza poczucie samotności i poprawia nastrój. Jak już wspomniano posiadanie pupila czy chociażby możliwość przebywania czy patrzenia na zwierzęta działa relaksująco. To sprawia, że doskonale sprawdzają się one w procesie terapeutycznym pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. Przeprowadzono badania w niewielkich grupach osób cierpiących na zaburzenia afektywne, w których sprawdzono jakie zmiany zajdą w ich samopoczuciu i zachowaniu po pewnym czasie interakcji ze zwierzętami. Wyniki wykazały wyraźną poprawę stanu zdrowia u tych pacjentów. Z kolei w badaniach z udziałem osób starszych cierpiących na zaburzenia psychiczne zooterapia wpłynęła na redukcję objawów depresyjnych, zmniejszenie lęku, a także na poprawę funkcji poznawczych. Wykazano również, że dzięki zooterapii, np. podczas przebywania z psami dochodzi do obniżenia stężenia adrenaliny i kortyzolu.

Zaburzenia psychiczne czy nerwice zazwyczaj są powiązane ze stresem. Interakcje ze zwierzętami obniżają stężenie glikokortykosteroidów, które są uznawane za „hormony stresu”. Ponadto hormony te pogarszają działanie układu odpornościowego, więc zooterapia działa na wielu płaszczyznach – osoby, które maja kontakt ze zwierzętami są nie tylko spokojniejsze, ale i mniej podatne na infekcje. Przeprowadzono także badania, w których stwierdzono niższy poziom stresu u dzieci, które mają kontakt ze zwierzętami niż dzieci, które tego kontaktu nie miały. Badania w warunkach laboratoryjnych przeprowadzili eksperci z University of Florida w grupie 100 dzieci w wieku od 7 do 12 lat. Dzieci zostały poddane stresującej sytuacji sprowokowanej przez badaczy – te z nich, którym towarzyszył pies lepiej sobie z nią poradziły.

Niezależnie od wieku kontakt ze zwierzęciem wzbudza w ludziach emocje. Im silniejsza jest więź emocjonalna pacjenta z pupilem tym lepsze będą rezultaty zooterapii – również w przypadku zaburzeń psychicznych.