Ziołolecznictwo znane jest od niepamiętnych czasów na wszystkich kontynentach świata i w każdej kulturze. Wykopaliska archeologiczne i piśmiennictwo historyczne potwierdzają, że od najdawniejszych czasów znane były lecznicze właściwości roślin. Rośliny lecznicze pospolicie nazywa się ziołami.
W ziołolecznictwie wykorzystuje się różne rośliny, które nie poddawane są obróbce, jak i poddawane obróbce. W drodze produkcji pozyskiwane są z roślin preparaty lecznicze. Aż trudno nam dziś uwierzyć, że szereg wiadomości dotyczących działania i stosowania ziół pochodzi z przed 5 tysięcy lat. Pierwsze takie zapiski dotyczą czosnku, piołunu, rumianku, mięty, babki i jaskółczego ziela. Od bardzo dawna znane są też lecznicze właściwości prosa, fig, czy winorośli. Winorośl była znana już ponad 7 tysięcy lat temu. Winogrona posiadają cenne właściwości, gdyż dostarczają łatwo przyswajalną glukozę i fruktozę. Posiadają działanie przeczyszczające, żółciopędne, moczopędne. Oraz alkalizujące, czyli poprzez dodawanie związków zasadowych następuje odkwaszanie organizmu.
W najdawniejszych czasach ziołolecznictwem trudnili się tylko kapłani, władcy i słynni ludzie, jak na przykład żyjący 1700 lat przed naszą erą Hammurabi. W przyświątynnych ogrodach zakonnicy uprawiali zioła. Już ponad 3500 lat temu znano kilkaset roślin leczniczych, o czym świadczą wiadomości znalezione na papirusie. Tworzono receptury leków na bazie takich ziół i roślin, jak czosnek, cebula, len, chrzan, piołun, bylica, kolendra, szafran, koper włoski, mandragora, endywia, rącznik pospolity, lulek czarny, kozieradka, tatarak, mięta, jaskółcze ziele, mak, konopie indyjskie.
Ususzone zioła mielono i łączono z wodą, oliwą, winem, piwem, naparem jęczmiennym, a nawet z moczem. Potem gotowano i stosowano, jako maści, napary, proszki. Ziołolecznictwo rozpowszechnione jest na całym świecie. Zarówno wśród społeczeństw nieuprzemysłowionych. Jak i wśród społeczeństw państw bardzo dobrze się rozwijających.
Obecnie ziołolecznictwo jest działem medycyny i farmakologii zajmującej się leczeniem preparatami roślinnymi. Powstają leki ziołowe na bazie naturalnych lub przetworzonych surowców pozyskiwanych z roślin leczniczych. Stosuje się je nie tylko w profilaktyce, ale również w terapii chorobowej.
W ziołolecznictwie naukowcy zajmują się
– badaniem mechanizmów działania leków pochodzenia roślinnego na organizm człowieka
– dawkowaniem sporządzonych z ziół preparatów leczniczych
– metabolizmie substancji czynnych zawartych w preparatach ziołowych
– ewentualnymi skutkami ubocznymi leków ziołowych
– badana jest również interakcja zachodząca pomiędzy lekami ziołowymi i lekami syntetycznymi.
Ziołolecznictwo kiedyś i trendy dziś
